Słownik etymologiczny języka polskiego/garść
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
garść, garstka, garsteczka, przygarśń, od tegoż pnia co i garnąć (p.), urobione przyrostkiem -tĭ, łotew. gurste, ‘pęk lnu’, to samo co krtań (p.) i garściel, co więc od innego pnia niż gardło pochodzą, łużyc. gjarś, gjarsieja, ‘gardło’, zagjarsyć, ‘zadusić’. Prasłowo; cerk. serb. grst, czes. hrst, rus. gorsť, prigorszeń, łuż. gjarsć, załab. garsle.
