Słownik etymologiczny języka polskiego/głupi
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
głupi, głupiutki i inne zdrobniałe, głuptas, głupstwo, zgłupieć i ogłupieć, głupiec, głupek i głupkowaty, prasłowiańskie, od tegoż pnia, co i głuchy (p.); (słowień. glup znaczy istotnie i ‘głuchy’ i ‘głupi’; załabskie glaupy, ‘młody’; w słowieńskiem i z m przed p, co bez znaczenia). Do przytoczonych tamże wyrazów: głużyć J. Rybińskiego (r. 1588), głużą, ‘przymilają się’; tu i rus. gliuzdať (gliozdať), o ‘ślizganiu się’; bez j: głuzdiť, głu(z)dkij, ‘śliski’, głyzať, ‘ślizgać’.
