Słownik etymologiczny języka polskiego/dłóto
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
dłóto, przestawka z *dołto, a to z *dołbto, prus. dalbtan, od pnia delb-: dolb-, ‘dłubać’, więc ‘narzędzie do dłubania’; por. lit. dilinti, ‘odpiłowywać pilnikiem’, dilinēti, ‘wałęsać się’, dilbti, ‘zużywać się’, diłba, ‘próżniak’.
