Słownik etymologiczny języka polskiego/dłubać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
dłubać, przestawka z *dełbać (jak długi z *dełgi), czasownik niby do rzeczownika dłóto (przed przyrostkiem -to pnie mają zazwyczaj brzmienie o), od del-, der-; do słów lit. wyżej przytoczonych dodaj dilba, ‘z oczami spuszczonemi’, delbti, ‘spuszczać oczy’. Złożenia; dłubiząb, dłubiucho.
