Słownik etymologiczny języka polskiego/czeznąć

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Aleksander Brückner
Tytuł	Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca	Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd.	1927
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
	Indeks stron

›››

[692] *czeznąć, ‘ginąć, niknąć’; u nas już tylko we złożeniu z przyimkiem z- (iz-): zczeznąć (pisane szczeznąć, szczezł); w cerk. i u Bułgarów, Serbów, i samo czeznąti, czeznati, ‘tęsknić’; to samo co kazać w kazić (p.), skaza (samogłoski jak w żec-zgaga, i i.); dalsze odpowiedniki arcywątpliwe.

^[1]

↑ Fragment pochodzi z Dodatku dołączonego do Słownika.

[1] Fragment pochodzi z Dodatku dołączonego do Słownika.

[1]