Słownik etymologiczny języka polskiego/kazić
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kazić, skazić, skazitelny i nieskazitelny; »zakaźne choroby«, »krew zakażona«; przekaza (‘przeszkoda’), przekażać; kaziród, kazirodztwo, kazirodczy; rzadkie są kaziciel i kaźca, ‘co kazi, szpoci, wiarę czy ludzi’. Urobione od kaz-, ‘zepsucie, zniszczenie’, a to jest odmianką od czez- w czeznąć (‘ginąć’, p.), por. co do samogłoski z-gaga i żec.
