Słownik etymologiczny języka polskiego/cięciwa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
cięciwa, ‘sznur (u łuku)’; prasłowo; cerk. tętiwa, ‘struna’, czes. tietiwa, od pnia ten-, ‘naciągać’, ‘wiązać’, skąd i prasłowiańska ‘sidł’ nazwa, u nas zapomniana, cerk. teneto i toneto, rus. czesk. teneta (liczba mnoga) i tonia (p.), ‘sieć na ryby’, cerk. tonja, ‘sieć’, lit. tinkłas, ‘sieć’, prus. sasintinklo, ‘zajęcza sieć’, łotew. tanis, ‘pająk’; pień ten (jest i w cienki), o ‘naciąganiu’, ‘wiązaniu’, ind. tanoti, ‘ciągnie’, grec. teinō (i tonos, ‘napięcie’, stąd nasz ton, intonować, przez łacinę), łac. teneo, ‘trzymam’, tendo, ‘naciągam’, tenus, ‘sznur (przy łowieniu ptaków)’, niem. dehnen, Dohne (‘sieć ptasza’), ind. tanti- i tati-, ‘szereg’, grec. tasis, ‘napięcie’.
