Słownik etymologiczny języka polskiego/chobot
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
chobot, o ‘szerokim ubiorze (spodniach buchatych)’, i o ‘obuwiu’; pierwotnie ‘ogon’, tak jeszcze w pieśni Gałki z r. 1440; u Knapiusza: »latawcowe obuwie« (‘z skrzydłami'); na Rusi ‘ogon’ (i ‘trąba słoniowa’), serb. chobotnica, ‘polip’, słowień. chobotati, ‘róść bujnie’, staroczes. chobot, ‘ogon’, dziś ‘odnoga morska’; przyrostek -ot do chob- (p. chabina), o ‘ruchu’, ‘giętkości’, albo i ‘zwisaniu’; pień skob-, por. lit. bez s-, kabēti, ‘wisieć’, kabinti, ‘wieszać’, kibti, ‘wisieć’, kibiras, ‘wiadro’ (p. cebr i dzban).
