Słownik etymologiczny języka polskiego/china
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
china, chinina, od peruwjańskiej nazwy ‘kory drzewnej’ (franc. quinquine), europejskie. Ale Chiny, chiński, chińszczyzna, wedle niemieckiego China, u Czechów Czin; u innych Słowian Kitaj; p. kitajka.
