Słownik etymologiczny języka polskiego/chełm
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
chełm, ‘pagórek’, dziś tylko w nazwach miejscowych, Chełm, Chełmno, gdy u innych Słowian ocalało: czes. chlum, rus. chołm, serb. chum, dla wszelkiej ‘góry’, — w nazwach miejscowych słowiańskich w ustach niemieckich Kulm, Golm. Słowo prasłowiańskie, Litwie obce, nie pożyczka z niem. holm, ‘wzgórze’, lecz z niem spokrewnione (forma pierwotna skŭlm-). Chełmża pruska z niem. Kulmsee poszła.
