Słownik etymologiczny języka polskiego/brona
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
brona, bronować, broniaki, ‘konie do brony’, bronowłok; prasłowo; z *borna, załab. barna, rusk. borona, boronit’, południowe i czesk. brana, od pnia bher-, o ‘ostrości’, greck. faros, ‘brózda’, faraō i faroō, ‘orzę’, łac. forare, niem. bohren (nasze przeborować, przeberować, ‘przewiercać’, w 16. wieku).
