Słownik etymologiczny języka polskiego/blak
Wygląd
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
blak, blakować, wyblakły; blech, ‘bielnik’, blecharka, ‘bielniczka’, o ‘bieleniu (bleichen) płótna’; postaci z a jakby z dolnej niemiecczyzny; k i ch mieniają się; »żyły blakiem zachodzą«, ‘blednieją’; blechować, blechownik; pień niem. ten sam co w blacha.