Słownik etymologiczny języka polskiego/bardo
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
bardo u tkaczy, ‘przybijaczka’; prasłowo; takież u wszystkich Słowian: rusk. biordo, bułg., serb., słowień., czes. brdo, łużyc. bardo, załab. biordo, ‘opałka’, pobiordie, ‘przybijaczka’. Może do barć; — różnica (tu miękka, tam twarda półgłoska) nie wadzi, bo się powtarza często; znaczenie ‘ostrza, końca’; niem. bort, ‘krawędź (borta u sukni)’, Bord okrętowy, ‘burta’, może i Barte, ‘siekiera’ (p. barta), albo i dawne ang. bord, ‘szczyt, deska, stół’. U innych Słowian znaczy brdo i ‘pagórek’; u nas to już nieznane, chyba w nazwach miejscowych, Barda(?).
