Przejdź do zawartości

Pastorałki i kolędy/Przy onej górze świecą

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki


Przy onej dolinie Przy onej górze świecą Przyskoczę ja do tej szopy
Przy onej dolinie Przy onej górze świecą Przyskoczę ja do tej szopy
Kolędy
Polska kolęda śpiewana do melodii znanej ze zbioru M.M. Mioduszewskiego z 1843 r. Kolęda znana również jako czwarta Symfonia Anielska Jana Żabczyca.

KOLĘDA 83.


Przy onej górze świecą się zorze,


Pasterze się uwijają,
I na multaneczkach[1] grają,
Nie wiem dlaczego,
Nie wiem dlaczego.

Przybądźmy do nich, poznamy po nich,
Czyli nie wiedzą o Panu,
A kędy jest święte stanie
Narodzonego.

Graj, pasterzu, graj, Bóg ci pomagaj:
Powiedz, która tu Gospoda[2],
Słodkiego grona jagoda,
Syna powiła?

Wszak zapłacimy i odwdzięczymy!
Ukaż nam, gdzie ta Pociecha,
Która nigdy nie zna grzechu,
W świat się zjawiła?

Płacić nie trzeba, bo ten Pan z nieba:
Zapłaci to on nam dobrze,
Szafuje ten szafarz szczodrze,
Kogo miłuje.

Pojdźmyż do Niego, malusieńkiego!
Wiem, że nas uprzejmie przyjmie,
I wesoło nas obejmie,
Serce to czuje.

Zwyczaj jest stary, przynosić dary:
Przywitać gościa nowego,
W otchłaniach pożądanego;
Mamy wonności.

Weźmie je wdzięcznie, pójdźmyż bezpiecznie:
Niechaj odbiera królewskie,
Jako to plemię niebieskie,
Nasze skłonności.





  1. Przypis własny Wikiźródeł multanki - piszczałki drewniano-skórzane, Fletnia Pana
  2. Gospoda, wyraz dawny, znaczy: Pani - przypis za M.M Mioduszewskim





Znak domeny publicznej
Tekst lub tłumaczenie polskie jest własnością publiczną (public domain), ponieważ prawa autorskie do niego wygasły (expired copyright).