Przezwiska ludowe w powiatach Tarnobrzeskim, Niskim i Brzeskim w Galicji/27

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Karol Mátyás
Tytuł	Przezwiska ludowe w powiatach Tarnobrzeskim, Niskim i Brzeskim w Galicji
Pochodzenie	Wisła, T. 7, z. 2; T. 10, z. 4; T. 11, z. 1; T. 11, z. 4
Redaktor	Michał Arct
Wydawca	Michał Arct
Data wyd.	1895-1897
Druk	Józef Jeżyński
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały tekst Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[13] 27. Gronek Maryna, lat 12, córka wyrobnika (fjakra) w Miechocinie. U. sz. M.
[14] α) Pokwa^[1], bo taká poroszczewioná je, taką má głowe potarganą, nie^uucesaną, jak koszczewa (kostrzewa).
 β) ^uOmełtuch, bo sie ani nie docese, ani nie domyje.
 γ) Gronas, tak przekręciły dzieci, bo i ^uociec nazywá sie Gronek.
 δ) Schyliłep, bo jak cytá na ksiązce, to schylá łep (łeb) zanadto.
 ε) Zánacznica, bo má wielgie, syrokie zánadrze^[2] wyciągnięte; jak w lecie, to do takiego zánadrza nakładzie duzo jabłek, rzepy, grochu... bąć (bądź) cego^[3].
 ζ) Piertelowna, bo ^uu nás (w Miechocinie) je taki chłopek, na imie mu je Pieter, co látá bardzo prędko; tego chłopa nazywają Piertelem, tak przekręcili ludzie jego imie, a po niem ją przezwali, bo ^uóna tak samo látá prędko, co duch (co tchu).

1. Pokwą (wymawiają: pokfa) nazywają kurę, kwokę, co „siedzi na jajach i má rozczyzone pióra na wszystkie strony.” (Miechocin).
2. Gors koszuli.
3. „Takie zánadrze robią se náwięcy chłopáki, ściśnie pasem troche kosule, a tu mu zostanie duzo zánadrzá, i do tego zánadrzá moze duzo nakłaś cy jabłek, cy grochu, cy rzepy...

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Karol Mátyás.