Uczniowie Chrystusa (Campbellici), sekta amerykańska, odłam baptystów (ob.), założona przez Tomasza i Aleksandra Campbellów, duchownych prezbiterjańskich. Tomasz Campbell przybył w r. 1809 z Irlandji do Ameryki i objął w Pensylwanji posadę duchownego prezbiterjańskiego. Poróżniwszy się ze swą gminą, przystąpił wraz z synem Aleksandrem do gminy baptystów i dał się ochrzcić według ich rytuału. Wkrótce jednak Aleksander Campbell począł kwestjonować niektóre wierzenia i zwyczaje baptystów i wraz z ojcem głosić odmienną, naukę. Z powodu jego poglądów wywiązały się między nim a baptystami liczne spory, które doprowadziły do zerwania i utworzenia w r. 1827 nowej sekty, nazwanej przez Campbella „Disciples of Christ“ („uczniowie Chrystusa“). Główne zasady tej sekty są: 1) że Duch św. nie działa na ludzi bezpośrednio, lecz tylko przez słowo Boże; 2) że przez zanurzenie w wodzie (immersion) następuje zupełne odrodzenie człowieka. Sekta, silnie zorganizowana, liczy obecnie przeszło 1.200.000 wyznawców, utrzymuje 8900 kościołów, 6000 duchownych, 860 szkół biblijnych i kilka szkół wyższych, jak Drake-University w Des Moines, Butler College w Indianopolis, Transylvania College w Lexington, Hiram College w Hiram i in.
