Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie/Lipa

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki


Żaba Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie • 97. Lipa • Lucjan Siemieński Czajka
Żaba Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie
97. Lipa
Lucjan Siemieński
Czajka

Głupi jeden parobek przywiązał krowę do lipy, a sam poszedł do karczmy; gdy powrócił, niezastał już krowy; on zaś niepytając, czy mu ją kto ukradł, czy się sama urwała, ciągle się tylko upominał u lipy, wołając: oddaj mi krowę. Na całą odpowiedź lipa zaczęła skrzypieć: łypa skryp, łypa skryp; on zaś głos lipy tłumacząc sobie inaczéj, rzekł: Oho! widdasz moji horoszi na Fyłyp (oddasz mi pieniądze na Śty Filip) i poszedł sobie. Pamiętając to przyszedł na Śty Filip do owéj lipy, a niewidząc pieniędzy ściął ją, aż w tém ze ściętego pnia posypały się pieniądze.