Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie/Kania

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki


Zazula Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie • 93. Kania • Lucjan Siemieński Wił
Zazula Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie
93. Kania
Lucjan Siemieński
Wił

Kania, jest to dziewica nadzwyczajnie pięknéj i ujmującéj postaci. Przybywa ona otoczona obłokiem od wsi do wsi pod wieczór, i tam samotnie spotkane dzieci różnemi sposobami i łakotkami stara się do siebie przywabić tak, iż lgną do niéj, jak do matki. Ująwszy je zaś, odziewa się gęstym obłokiem i uniesiona na nim ulatuje na dzikie lasy i stepy, z kąd porwane dzieci nigdy już niewracają. Lud gminny z téj powieści tłumaczy sobie to przysłowie, które dzieciom na przestrogę używa: Dzieci! kania leci!