Pieśni Petrarki/Sonet 89

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Francesco Petrarca
Tytuł	Pieśni Petrarki
Wydawca	nakładem tłumacza
Data wyd.	1881
Druk	Józef Sikorski
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Felicjan Faleński
Źródło	Skany na commons
	Indeks stron

›››

Sonet 89.

Do Sennuccia del Bene. W dziełach Mickiewicza (Sonet 7-my) prześlicznie parafrazowany.

Sennuccio, chciałbym, byś znał, jak dalece
Pełne są cierpień życia niego dzieje:

Ciągle ja dotąd płonę i niszczeję,
Duszę oddawszy Laury mej opiece!
Tom w niebo brany, to znów w przepaść lecę —
Rozpaczam — wątpię — plączę — mam nadzieję —
To mnie przywabi — to się ze mnie śmieje —
To w niej anielskie serce — to kobiece.
Tu sobie siadła, tam nuciła z cicha,
Tu się zatrzyma, ku mnie zwróci, wzdycha,
Tu pierś nu wzrokiem swoim wskroś przeszyje,
Tu się uśmiechnie, powie coś, oczyma
Tysiąc obietnic czyniąc... o! i czyje
Serce, to wszystko, powiedz mi, wytrzyma? —

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.