Pieśni Petrarki/Sonet 85

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Francesco Petrarca
Tytuł	Pieśni Petrarki
Wydawca	nakładem tłumacza
Data wyd.	1881
Druk	Józef Sikorski
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Felicjan Faleński
Źródło	Skany na commons
	Indeks stron

›››

Sonet 85.

Do przyjaciela swego Sennuccia del Bene. Jak się zdaje napisany w oddaleniu od Awinionu, gdzie Laura pozostała sama. Zresztą mocno ciemny.

O! najszczęśliwsze z wszystkich miejsc dokoła!
Kiedyż na moich ustach skargi wstrzyma
Miłość? i kiedyż wraz mi przed oczyma
Mej pani jasnej błyśnie twarz wesoła?
Prędzej podobno w mgłę się stopić zdoła
W granicie kuta postać gór olbrzyma,
Niż sen o szczęściu, który pierś mą wzdyma,
Pierzchnie odemnie, a z nim cześć Anioła!
Biedny ja! wiecznie po szerokim świecie
Wzrok mój szukaniem tylko śladów pieszczę,
Które gdzieś w trawie stopa Laury gniecie.
O! jeśli miłość trwa w jej sercu jeszcze,
Sennuccio drogi, proś ją uniżenie:
O łezkę jaką, uśmiech lub westchnienie! —

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.