Gdy Cezarowi, jako piszą dzieje. Egipski zdrajca głowę Pompejusza, Chwalebną przysłał, — ten, choć wskroś go wzrusza Namiętna radość — łzami się zaleje.
Hanibal znowu, wszelkie gdy nadzieje Przesławnych zwycięztw los go rzucić zmusza, By nie pokazał: iż w nim krzepnie dusza, Wśród zasmuconych sam się jeden śmieje!
Tak bowiem bywa, kiedy umysł człeczy Skrytą namiętność swoją, w płaszcz zwodniczy Jasnej lub ciemnej barwy, spowić życzy.
