Pieśni Petrarki/Sonet 48

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Francesco Petrarca
Tytuł	Pieśni Petrarki
Wydawca	nakładem tłumacza
Data wyd.	1881
Druk	Józef Sikorski
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Felicjan Faleński
Źródło	Skany na commons
	Indeks stron

›››

Sonet 48.

Napisany w Wielki Piątek 1338 r, jak świadczy pierwszy wiersz pierwszej tercyny (por. Sonet 3-ci).

Och! Ojcze Niebios! z jakąż życia stratą,
W bezsenne noce, w pośród żądz zamieci,
Miłość w mem sercu Laury postać nieci,
Jak Amor piękną — lecz jak on skrzydlatą!
Och! proszę wreszcie — weź mię ztąd! Niech za to
Coś godniejszego w duszy mi rozświeci,
I gdy niewdzięczna puste znajdzie sieci,
Niech wstyd jedyną będzie jej odpłatą.
Już jedenasty bowiem rok przepływa.
Jak mię w swej mocy ma, nielitościwa,
O wiele sroższa od najsroższych ludzi!
O panie! los mój niech Twą litość wzbudzi!
Myśl zbłąkanego z Sobą weź w błękity —
Jak uczyniłeś niegdyś na krzyż wbity! —

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.