Płomienna północ/Słowniczek wyrazów arabskich
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słowniczek wyrazów arabskich |
| Pochodzenie | Płomienna północ |
| Wydawca | Wydawnictwo Polskie |
| Data wyd. | 1926 |
| Druk | Drukarnia Concordia |
| Miejsce wyd. | Lwów — Poznań |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Abaiya — długa koszula bez rękawów, noszona przez kobiety-nomadki.
Abd — niewolnik.
Aissa — Jezus.
Aissaua — sekta proroka Aissa.
Akaid — część prawa muzułmańskiego.
Alem — uczony.
Andaluza — pieśń i taniec na południu Hiszpanji.
Arraf — jasnowidzący.
Ashab — towarzysz.
Bajram — wielkie święto muzułman.
Barakka — sarkofag; błogosławieństwo.
Berreta — czarna mycka, noszona przez Żydów marokańskich.
Berrania — cudzoziemiec.
Bir — studnia.
Bled — wieś.
Burnus — pospolity płaszcz z rękawami i kapiszonem.
Czaczija — biały lub czerwony fez, noszony na głowie.
Czausz, lub szausz — woźny w urzędach marokańskich.
Czkaras — wiszący u pasa skórzany worek.
Dia — wynagrodzenie za zabitego, za krew.
Dib — szakal.
Duar — obóz, złożony z namiotów.
Dżellaba — płaszcz z kapiszonem.
Dżinn — zły duch.
El Lougha — boski język Koranu.
Emir — król.
Eunuch — dozorca haremowy.
Fana — stan połączenia się z Bogiem.
Fazi — mieszkańcy miasta Fez.
Fez — czapka; stolica Marokka.
Figh — część prawa koranicznego.
Foggara — podziemny kanał.
Fonduk — zajazd, skład handlowy.
Gafla — karawana.
Gibla — kierunek na Mekkę.
Gitun — namiot.
Hadda — ciastko na miodzie.
Hafodh — uczony, biegły w cytowaniu Koranu.
Hadith — tradycja.
Hadż — człowiek, odbywający pielgrzymkę do Mekki.
Haik — część ubrania kobiecego, zasłaniająca twarz; część męskiego burnusa.
Hakim — lekarz.
Hamman — ciepłe źródło.
Haoufi — piosenka tlemseńska, zasłona na twarz.
Heliyin — muzykant.
Henna — barwnik roślinny.
Horm — zakaz wstępu.
Imam — wyższy stopień kapłana muzułmańskiego.
In cza Allah — Jak Bóg zechce.
Kadi — sędzia.
Kahin — wróżbiarz.
Kahina — wyrocznia.
Kaldun — dentysta arabski.
Kalif — tytuł sułtana.
Kalifa — namiestnik sułtana.
Karawan-Seraj — hotel.
Kasba — warowny gmach, gdzie mieszka cały szczep, twierdza.
Kfen — koszula męska.
Khadem — niewolnik.
Khatem — pieczęć.
Khemis — targ, bazar.
Kissaria — plac handlowy.
Koran — święta księga muzułman.
Kuitsra — mandolina arabska.
Kumia — kindżał.
Kus-kus — narodowa potrawa z pszennej kaszy z mięsem lub z bakaljami.
Ksar — miasto.
Ksur — wieś.
Kubba — kaplica z grobowcem.
Lalla — pani, święta.
Madih — poezja religijna.
Madżus — mag.
Mahakma — urząd sądowy.
Mahdi — powstańczy wódz religijny.
Mahreb — zachód, nazwa Marokka.
Marabut — żyjący święty człowiek.
Medersa — wyższa szkoła teologiczna.
Medina — arabska dzielnica miasta.
Mellah — izraelicka dzielnica miasta.
Mekrut — słodkie pieczywo.
Meskin — żebrak.
Meszui — pieczony na rożnie baran.
Minbar — proboszcz muzułmański.
Mokkadem — przywódca bractwa religijnego.
Muderres — uczony, profesor.
Mumen — prawowierny muzułmanin.
Muezzin — niższy stopień kapłana.
Mulla — kapłan.
Naja — jadowity wąż.
Nesrani — Chrześcijanin.
Patio — hiszp. słowo, oznaczające dziedziniec.
Raia — sztandar.
Rbeb — arabskie skrzypce.
Rernata — pieśni maurytańskie, arabska nazwa Grenady.
Reszid — surowy w przepisach wiary muzułmanin.
Rethara — podziemny kanał.
Roghi — samozwaniec.
Rumani — Europejczyk.
Sahn — wewnętrzny dziedziniec meczetu.
Salam — pozdrowienie.
Samsa — ciastko arabskie.
Seddaja — całun.
Seffa — słodki kus-kus.
Sekhar — czarownik.
Sekkaya — fontanna.
Sekkine — szabla.
Seral — harem sułtański.
Sidi — pan.
Sof — klan, kasta.
Spahi, spahis — kawalerzysta arabski.
Suk — handlowa ulica, targ.
Surat — werset z Koranu.
Szerif — potomek Mahometa.
Taam — patrz: kus-kus.
Tabut — sarkofag.
Tażim — mięsna potrawa arabska.
Tolba — student.
Uali — święty.
Ued — rzeka.
Ulema — liczba mnoga od alem — uczeni.
Waran — duża jaszczurka.
Wipera — jadowity wąż.
Zauja — kaplica, mały meczet.
Zitun — drzewo oliwne.
Żmel — wielbłąd.
