Oceano nox (Richepin, 1899)

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Jean Richepin
Tytuł	Oceano nox
Pochodzenie	Przekłady ; z poetów obcych
Wydawca	„Gazeta Polska”
Data wyd.	1899
Druk	J. Sikorski
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Antoni Lange
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

JAN RICHEPIN.

OCEANO NOX.

Lekka flotyla w ciszy godzinę —
Przez fale sine, mknąc się, przechyla.

Sternik samotny, marynarz młody
Z wiatrem w zawody, śpiew nuci lotny.

Zachód wspaniale mdłe chmurki pędzi:
Na nieb krawędzi błyszczą opale.

Morze zielone — tchem wieczorowym,
Mrocznym — różowym w krąg otoczone.

Błysk ten rozczula jak kiedy dziewczę —
Słodko coś szepcze i pierś przytula.

W tem śród odmętu blask ten rozpierzchnie —
I wnet powierzchnię nieb firmamentu

Jasny — głęboki półcień otoczy:
Nie dojrzą oczy nic ponad mroki. —

Na zgasłej fali znikły promienie —
Mroczą ją cienie zrdzewiałej stali.

I wtedy wdowa o czarnych włosach —
Ziemi — w niebiosach lśni hebanowa...

Skarby urocze światu pokaże —
i w ognia żarze kładzie w warkocze —

W senną zasłonę, w welon pomięty —
Swe dyamenty, gwiazd swych koronę.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Jean Richepin i tłumacza: Antoni Lange.