O wilku i psie
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | O wilku i psie |
| Rozdział | Bajka o psie i wilku |
| Pochodzenie | Biernata z Lublina Ezop |
| Redaktor | Ignacy Chrzanowski |
| Data wyd. | 1910 |
| Druk | Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  |
| Indeks stron | |
|
7. O wilku i psie.
Wilk spotkał się szczęściem z psem w lesie. Począł mu podchlebiać i pytać go, jakby się miał; pytał go potym, jakimby sposobem mógł się tak spaść. Pies odpowiedział mu, że dobroć jego pana i staranie, które miał o nim, do tego go przyprowadziły stanu, w którym go oglądał, „ponieważ — przydał — żywi mię
potrawami z swojego stołu i mięsiwem, które sam jada; oprócz tego sypiam na miejscu przykrytym i wszyscy domownicy, ile mogą, czynią mi dobrze“. Dyskurs ten sprawił w wilku pragnienie przystania do pana psa rzeczonego. „O! jakbym był szczęśliwy, — rzekl do niego — gdybym służył panu tak dobremu! Gdybym tego dostąpił, miałbym się za szczęśliwszego od wszystkich innych bestyj”. Pies przyobiecał mu zaprowadzić go do swojego pana i wyjednać mu u niego łaskę, byleby tylko cokolwiek odstąpił od naturalnej swojej wrogości. Wilk przystał na to. Gdy te ich umowy stanęły, udali się w drogę. Wilk, postrzegłszy, że kark psa był cały otarty, spytał go się o przyczynę tego. „Nic w tym niemasz — odpowiedział pies — w nocy mam wszelką wolność, i spuszczają mię, ażebym szczekał na złodziejów, lecz przez dzień trzymają mię na uwiązaniu, bojąc się, ażebym nie pokąsał tych, którzy przychodzą do domu mojego pana“. Dyskurs ten zmniejszyl pragnienie w wilku, i nie oświadczał już swojej chciwości widzenia się z panem psa. „Bądź zdrów! — rzekł do niego z gniewem — nie chcę tak drogą ceną kupować przyjaźni twojego pana; wolę zaszczycać się wolnością, aniżeli obfitować we wszystko w niewoli“. Wolności chcesz, tę w największej masz cenie Bajki moralne z Fedra i Filelfa.
|
