Ołtarzyk polski katolickiego nabożeństwa/O duszo wszelka nabożna

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki

O duszo wszelka nabożna,
Ku miłemu Bogu skłonna!
Wejrzyj na Syna Bożego,
Na Zbawiciela naszego.

Oglądaj na krzyżu Jego,
Sromotnie zawieszonego,
Okrutnie rozciągnionego,
Wszystkiego zekrwawionego.

Wejrzyj na głowę skłonioną,
Ostrą koroną zranioną,
Głogową i téż cierniową,
Gwałtem na głowę wciśnioną.

Oczy Jego krwią słynęły,
Uszy i usta uschnęły;
Wszystkie żyły w Nim porwali,
Krew świętą z Niego wylali.

Ręce, nogi przenajświętsze,
Gwoźdźmi okrutnie przybite;
Bok i serce przebodzono,
Ostatek krwi wypuszczono.

Wszystko przenajświętsze Ciało
Jak skorupa się padało;
Wszystkie siły z niego wyszły,
Na zbawienie wszelkiéj duszy.

O duszo! jakożeś droga,
Wielkim mytem zapłącona;
Wszystek skarb świata i ziemie,
Bóstwo wydało dla ciebie.

Nie przedawajże się tanie,
Dla grzechów na potępienie:
Boć nie jest rzecz tańsza inna,
Jedno kto w grzechu umiera.

Tęby rzecz miał człowiek baczyć,
Że na świecie krótko ma żyć.
Tysiąc lat przeciw wieczności,
Jakoby dzień ku równości.

Przeto się grzechów warujmy.
W Jezusie się rozmiłujmy,
Dać tu nam lekkie skonanie,
Po śmierci duszne zbawienie.


Zobacz też[edytuj]


Znak domeny publicznej
Tekst lub tłumaczenie polskie jest własnością publiczną (public domain), ponieważ prawa autorskie do niego wygasły (expired copyright).