Na Karabeli dziadów
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Na Karabeli dziadów |
| Pochodzenie | Poezye Studenta Tom I |
| Wydawca | F. A. Brockhaus |
| Data wyd. | 1863 |
| Miejsce wyd. | Lipsk |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tom I |
| Indeks stron | |
NA KARABELI DZIADÓW.
DUMA.
Na karabeli dziadów dziś oparty
Lach młody, smutnie pochylił dłoń,
Bo duszy jego urągają czarty,
A łańcuch dzwoni o jego dłoń. —
Hej Lachu! Lachu! gdzie dni te święte,
Co karabela widziała twa?
Odrosły hydrze łby przez nią ścięte —
Patrz! ona w słońcu błyska jak łza. —
Słońce, o słońce — szepcze promieniom —
O, przyświecałoś Baru natchnieniom,
I Samossierry rozdarłoś cień! —
Tak szepcze, grając światła iskrami
W dłoni prawnuka hetmańska stal.
Skier tych nie zgasi Polak dziś łzami,
Łzy wszystkie spłakał — jest krew i żal!
Jak błyskawica, gra stal promieniem
Młodziana bardziej piorunny wzrok:
On w niebo spojrzał ducha westchnieniem,
Dał znać, że blizki nasienia rok! —
