W twoje ręce się cały oddaję, o druhu
Udręczonego świata, rzeko wszechzrzeczenia!
Podnieś mnie twojem światłem z przepaści istnienia,
Ty — boskie źródło prawdy i miłości duchu...
Oto w płomieniach Życia bez nadziei płonę,
I rwą mnie bezlitośnie walk i nieszczęść wichry...
O — zbaw ty mnie od śmierci, każ, aby ucichły —
Ukój zbolałe serce — Panie! Daj ochronę...
Jak mi przepłynąć bytu rozszalałe bezdnie?...
Gdzie leży droga prawdy?... O — ukaż mi Panie!
Nad głową mi noc czarna zawisła bezgwiezdnie,
Wokół dyszą podmorskie, potworne otchłanie —
Nie wiem... Nie wiem! O wybaw, Panie i przygarnij,
Od ran bolesnych zbaw mnie, od życia męczarni!...
