MNich ieden duży máiąc nie wielką dziewcżynę, Miáſto ſiodłá pod ſuknią nioſł pod pierzynę.
Uyrzał wrotny áno iey nogi widáć było, Podnieś brácie tych ſtrzemion, rzekł: temu nie miło.
Bo ſie zlękł, áby go był ſtáeſzemu nie wydał, A dla tákiego ſiodłá, kłopotu nie przydał.
Piśćił ią wnet precż wolno, wrotnego iął prośić, Aby tego przed brácia nie racżył roznośić.
MNich ieden duży maiąc nie wielką dziewczynę, Miasto siodła pod suknią niosł pod pierzynę.
Uyrzał wrotny ano iey nogi widać było, Podnieś bracie tych strzemion, rzekł: temu nie miło.
Bo sie zlękł, aby go był staeszemu nie wydał, A dla takiego siodła, kłopotu nie przydał.
Piścił ią wnet precz wolno, wrotnego iął prosić, Aby tego przed bracia nie raczył roznosić.
