Miecz boży
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Miecz boży |
| Pochodzenie | Święci poeci. Pieśni mistycznej miłości |
| Wydawca | Księgarnia Wł. Bełzy |
| Data wyd. | 1877 |
| Druk | I. Związkowa Drukarnia we Lwowie |
| Miejsce wyd. | Lwów |
| Tłumacz | Lucjan Siemieński |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały zbiór |
| Indeks stron | |
MIECZ BOŻY.
Ostrze miecza w pierś mi godzi;
Czułam, jak mię wskróś przebodło!
Miecz ma Boski herb i godło —
Więc i wielkie czyny zrodzi.
Pchnięcie miecza ranę wierci;
A choć z rany umrzeć muszę,
I przez srogie przejść katusze,
Nowe życie tryśnie z śmierci.
Czyż ożywia, to co zgładza?
Czy śmierć może dawać życie,
Albo zbawiać przez zabicie?
Życie z śmiercią czyż się zgadza?
Jest to dziełem mocy bożej
Że kto przeszedł przez bój taki,
Tryumfalnie w górne szlaki
Wzięci, — wielkie czyny stworzy.
