M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Szczypać

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne S – wykaz haseł
S – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Szczypać, dok. Szezypnąć; ująwszy końcami palców, ściskać, a potym puszczać; chwytać szczypcami, kleszczami i ściskać boleśnie, skubać boleśnie; zrywać, urywać, szczykać: koń s-ie trawę = zjada; przez dotknięcie ból wywoływać, gryźć: kwas s-ie w język, dym w oczy, mróz w policzki, sumienie go s-ie = wyrzucać mu winę; s-ie mię = mam kolki, bóle, jakby mię szczypano; przen., obmawiać, szkalować, zbezczeszczać kogo, oszczerstwa rzucać na kogo; dokuczać słowami, docinać, dogryzać, przycinać, przymawiać.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.