M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Strzelać

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne S – wykaz haseł
S – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Strzelać, dok. Strzelić; wyrzucać pocisk z broni palnej a. z łuku, kuszy, procy i t. p.; s. kogo = uderzać, walić, strzelić kogo w gębę, w łeb; ciemno, choć w łeb strzel = zupełnie ciemno, nic nie widać; s. bez prochu = kłamać bezczelnie; chłop s-a, a Pan Bóg kule nosi = mówiąc o nieprzewidzianych wynikach zamierzeń i usiłowań ludzkich; s. na wiatr, w powietrze = gadać daremnie; jak strzelił = prościuteńko, wprost przed siebie, bardzo szybko; s. z bicza = trzaskać; minęło, odbyło ś. szybko, jak z bicza strzelił = niezmiernie szybko; korek s-a z butelki = wypada z trzaskiem; pękać z hukiem, rozpadać ś. z trzaskiem; buchać, tryskać czym; iskrzyć ś., bić z czego, widnieć w czym, pałać: gniew s-a mu z oczu; o drzewie, o roślinie: dostawać nowych pędów, rosnąć szybko w górę; s. daleko myślą, marzeniem = wybiegać myślą, sięgać, bujać; s. oczami = zerkać, strzyc, słodkie oczy robić; s. do nieba modlitwami = zanosić modlitwy gorące; strzeliło mu coś do głowy = przyszło do głowy, ubrdało ś; bąki s. = nic nie robić, marnować czas na bezmyślnym włóczeniu ś., bezczynności; s. kogo, co, zabijać strzałami z broni palnej, polować na co; s. ś., pojedynkować ś. na broń palną.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.