Święty, z istoty swojej nie ulegający grzechowi, zupełnie doskonały: Bóg; zaliczony przez kościół do rzędu błogosławionych, którym ś. cześć oddaje; mający udział w świętości Boskiej:
ś. patron,
ś. anioł; poświęcony Bogu, uświęcony przez religję, mający związek z religją:
ś. dzień,
ś-e rzeczy,
ś-e miejsce,
ś. przybytek, Pismo
Ś-e = Stary i Nowy Testament; rok
ś. = miłościwe lato, jubileusz; Msza
Ś-a; historja
ś-a = historja narodu izraelskiego według Starego Testamentu oraz dzieje Chrystusa i apostołów; Ziemia
Ś-a = Palestyna; gieografja
ś-a = gieografja Palestyny; Ojciec
Ś. = papież; inkwizycja
ś-a = w średnich wiekach instytucja kościelna, sądząca oskarżonych o herezję;
ś-ej pamięci (
skr. ś. p.) = o nieboszczyku chrześcijaninie;
Ś-e Ś-ych = najświętsza część świątyni jerozolimskiej, gdzie przechowywała ś. arka przymierza; żyjący zgodnie z przykazaniami Boskiemi; świątobliwy, pobożny, cnotliwy, zgodny z prawami Boskiemi; powszechnie szanowany, otoczony czcią, zasługujący na szacunek, zachowywany z czcią:
ś-a miłość ojczyzny,
ś. obowiązek; wola ojca jest
ś-a; niezawodny, niezaprzeczony:
ś-a prawda;
rzecz., człowiek zaliczony przez kościół do rzędu błogosławionych, którym ś. oddaje cześć, patron święty;
ś. spokój = zupełny, niczym niezakłócony; daj mi
ś. spokój = nie dokuczaj mi; mieć
ś-e życie = spokojne, bez trosk; goły, jak turecki
ś. = zupełnie goły, bez pieniędzy.
Strona w Wikisłowniku
