Kto gardy, jada chleb twardy

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ezop
Tytuł	Kto gardy, jada chleb twardy
Pochodzenie	Biernata z Lublina Ezop
Redaktor	Ignacy Chrzanowski
Wydawca	Akademia Umiejętności
Data wyd.	1910
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Biernat z Lublina
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały zbiór;
	Indeks stron

›››

[336]

150. Kto gardy^[1] , jada chleb twardy.

Jeden, proszony na obiad,
Obiecał sie iść barzo rad;
Acz nie blizu chodzić miał,
Wszakoż onej prace nie dbał.
A idąc w drogę wesele, 5
Nalazł w kupie gruszek wiele
I, chocia mu sie chciało jeść,
Wszakże nie chciał do nich przysieść.
A gdy długo na nie patrzył,
Na ostatek je pomokrzył: 10
„A cobych ja to w usta kładł!
„Będęć tam lepsze karmie jadł!“

Owa wtenczas potok^[2] wezbrał,
Przez który on przebywać miał;
A tak, gdy go nie mógł przebyć, 15
Musiał zasię do domu iść.
Więc kiedy nawstecz w drogę szedł,
A od głodu bardzo był medł,
Rad był onych gruszek dopadł,
Przy niewoli wszystki pojadł. 20
Nie trzebaciem niczym gardzić,
Wszytkoć sie może przygodzić;
Przetoż, którzy rozum mają,
I namniejszą rzecz chowają.

↑ W pierwodruku: gardzi.
↑ W pierwodruku: potop.

[337] Abstemius 46 De sacerdote et pyris. — FE (123) O kapłanie i o gruszkach.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.

[1] W pierwodruku: gardzi.

[2] W pierwodruku: potop.

[1]

[2]