Krakusy (Pol, 1921)

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Wincenty Pol
Tytuł	Krakusy
Pochodzenie	Pieśni Janusza
Wydawca	Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd.	1921
Druk	Drukarnia Literacka w Krakowie
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały zbiór Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[64]

KRAKUSY^[1]

Grzmią pod Stoczkiem^[2] armaty,
Błyszczą białe rabaty,^[3]
A Dwernicki^[4] na przedzie
Na Moskala sam jedzie.       4

[65]

 „Hej, za lance chłopacy!
 „Czego będziem tu stali?
 „Tam się biją rodacy,
 „A myż będziem słuchali?^[5]       8

„Chodźwa trzepać Moskala,
„Bo dziś Polska powstała!^[6]
„Niech nam Polski nie kala —
„Hej, zabierzwa mu działa!“^[7]       12

 I zerwali się razem,
 Posterunek rzucili,
 Nie wołani rozkazem
 Na batalją przybyli.       16

„Coż tu słychać, ułanie?“
Pyta jeden z nich żwawo.
— „Kropią naszych, Mospanie.
„Słońce zeszło dziś krwawo!“       20

 „Ejże? kropią, mówicie?!
 „Jakże kropić nie mają,
 „Kiedy wy tu stoicie,
 „A wej^[8] oni strzelają?!       24

„Wszak to działa nie dziwo?
„Wszak to blisko, Wiarusy?^[9]
„Hej, na działa — a żywo!
„Dalej naprzód^[10] Krakusy!“ —       28

[66]

 I krzyknęli wraz „hurra!!!“
 Właśnie, gdy wróg nacierał.
 „Co tam leci za chmura?“
 Pyta sztabu Jenerał.       32

— „Jenerale! Krakusy
„Znać swą pocztę^[11] rzucili“ —
„Oszaleli wiarusy,
„Bez rozkazu ruszyli^[12]!       36

 „A to czyste warjaty,
 „Patrz, jak lecą po roli!
 „Patrz, jak wiercą granaty^[13]!
 „Nie daruję swawoli!“       40

Lecz, gdy wódz się tak gniéwa,
Groźnie patrzy dokoła;
Ktoś od walki^[14] przybywa,
I zdaleka już woła:       44

 — „Jenerale! to chwaty!
 „Od lewego tam skrzydła
 „Wiodą cztery armaty,
 „I Moskali jak bydła!“ —       48

Lecą, lecą wzdłuż błonia,
Grzmią krakowskie kopyta:
A Dwernicki spiął konia,
I okrzykiem ich wita:       52

 „Dzielnieście^[15] się spisali!
 „Zawsze Polak tak bije!“
 A Krakusy wołali:
 „Nasza Polska niech żyje!!!“       56

1. KRAKUSY w autografie (R) niema tego nagłówka, tylko III.
2. w. 1 pod Stoczkiem, ob. obj. wiersza 3.
3. w. 2 rabaty, wyłogi na mundurach; z franc. rabat.
4. w. 3 A Dwernicki, w R: A generał. — Dwernicki Józef, generał polski (1778–1857), rodem z Podola, zaczął od służby w legjonach pod Dąbrowskim, uczestniczył w wojnach Napoleońskich; pobił pod Stoczkiem podlaskim generała rosyjskiego Geismara.
5. 'w.8 'słuchali, w R: czekali.
6. w. 10 w R: Chodźwa dusić Kozaka.
7. w. 12 w R: Moskal jucha! sobaka!“
8. w. 24 A wej, w R: a tam; wej, w gwarze krakowskiej = a dyć! = wszak.
9. w. 26 w R: Czyż nie polskiej my dusy!?
10. w. 28naprzód, w R: chodźwa.
11. w. 34 pocztę = posterunek (ob. w. 14).
12. w. 36 ruszyli, w R: przybyli.
13. w. 39 wiercą granaty, w R: świecą armaty.
14. w. 43 od walki, w R: z tumanu.
15. w. 53 Dzielnieście, w R: Tęgoście.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Wincenty Pol.