Kama Sutra/Dharma, Artha i Kama — geneza

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Vātsyāyana
Tytuł	Kama Sutra
Podtytuł	Prastare skrypty hindusów
Wydawca	„Księgopol“
Data wyd.	1933
Druk	„Pol“
Miejsce wyd.	Warszawa
Tytuł orygin.	कामसूत्र
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały tekst; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

[13]

DHARMA, ARTHA i KAMA.

Geneza.

Na początku stworzyła Boskość mężczyznę i kobietę.
W stu tysiącach rozdziałów ustanowiła przykazania i zawarła je w ramach Dharmy, Arthy i Kamy.
DHARMĘ — opracował Manu Svayambhura.
ARTHĘ — Prayapti.
KAMĘ — w tysiącu rozdziałów ogłosił Nandia, uczeń Mahadevy.
[14] W panoramie czasu, Kama ulegała wielu przeobrażeniom. Przytacza się bardziej zasadnicze:
Auddalaki Svetaketu skrócił ją do pięciuset rozdziałów.
Następnie Babhravya Pencala streścił ją w rozdziałach stu pięćdziesięciu.
Wspomniane sto pięćdziesiąt rozdziałów przeobrażonej Kamy, rozpada się na siedm głównych części, z których każda poświęcona jest osobnej grupie zjawisk, będących właściwą treścią dzieła.

I.

Sadharanam — kwestje ogólne.

II.

Samprayogikam — o połączeniu płciowem.

III.

Kanyasampayuktakam — praktyka erotyczna.

IV.

Bharyadhikarikam — stosunki erotyczne w pożyciu małżeńskiem.

V.

Paradarikam — cudzołóstwo.

VI.

Vaisikam — prostytucja.

VII.

Upanishada lub upanishadikam — nauka tajemna zawierająca wskazówki praktyczne, zazdrośnie strzeżone przez posiadających klucz do skarbca Kamashastry.

Na życzenie heter z Pataliputra, części pierwsza — Sadharanam i szósta — Vaisikam, zostały opracowane jako osobne całości, przez Carayanę (cz. I) i Dattaka (cz. VI).

W miarę upływu wieków, pozostałe części zostały również wyodrębnione w pojedyncze księgi przez następujących autorów:
Suvarnanabha, cz. II (Samprayogikam).
Ghotakamuka, cz. III (Kanyasam payuktakam).
Ghonardija, cz. IV (Bharyadhikarikam).
Gonikaputra, cz. V (Paradarikam).
Kocumara, cz. VII (Upanishad).
Jednakże całkowite skompletowanie Kamy w opracowaniu wyżej wymienionych autorów, jest niezmiernie trudne do urzeczywistnienia, gdyż ich dzieła zaginęły.
Znane są tylko fragmentarycznie, na podstawie wzmianek i cytat u innych pisarzy.
Jedynie Vaisikam w urywkach opracowania Dattaka, oraz streszczenie Kamy Babhravya Pancala, nawiasem mówiąc, niełatwe do przestudjowania, są jeszcze dostępne dla badacza.
Na podstawie tych właśnie źródeł, podjął Vatsyayana trud zrekonstruowania Kamy.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Vātsyāyana i tłumacza: anonimowy.