Kama Sutra/O kobietach, które się kocha, o kobietach których wystrzegać się należy

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Vātsyāyana
Tytuł	Kama Sutra
Podtytuł	Prastare skrypty hindusów
Wydawca	„Księgopol“
Data wyd.	1933
Druk	„Pol“
Miejsce wyd.	Warszawa
Tytuł orygin.	कामसूत्र
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały tekst Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[36]

O kobietach, które się kocha, o kobietach, których wystrzegać się należy. — O przyjaciołach i o stosunkach między kochankami.

 Kama, praktykowana przez mężczyznę ożenionego prawnie i w tej z ustanowionych świętem pismem czterech kast^[1], która jest dla niego właściwą, nie będzie przeciwna obyczajności i przepisom religijnym, lecz środkiem do otrzymania normalnego, zdrowego potomstwa.
 Natomiast miłość do kobiety z wyższej lub równej kasty, lecz już zamężnej, jest surowo wzbroniona.
 Miłość uprawiana według Kamy z kobietą niższej, kastyniższej kasty lub z właściwej kasty usuniętej, z heterą lub powtórną mężatką — jest również zakazana, ponieważ służy tylko rozpuście.

 Wobec tego, pozostają tylko trzy rodzaje nayikas^[2].
[37]

1.   

Dziewice;

2.   

Wdowy;

3.   

Hetery.

 Gonikaputra wyraża pogląd, że niekiedy i mężatki, ze szczególnych powodów mogą być uważane za nayikas.
 Powody mogą być następujące:
 Jeżeli mężczyzna może stwierdzći:stwierdzić:

1.   

Ona jest wolna;

2.   

Wielu innych posiadało ją już przedemną;

3.   

Mogę ją uważać za heterę, gdyż pochodzi z wyższej kasty niż moja;

4.   

Przez zespolenie się z nią, nie naruszam przepisów Dharmy.

 Następują inne motywy i cechy kwalifikacyjne kobiety do kategorji nayikas, w ogólnej liczbie 12.
 Na tych podstawach można utrzymywać stosunki z kobietami stanowiącemi cudzą własność, bez obawy naruszenia przepisów Dharmy, z tym warunkiem oczywiście, że jedynym celem stosunku nie będzie użycie miłosne, lecz dążenie do innego, wzniosłego celu.
 Według Carayana, istnieje jeszcze piąty rodzaj nayikas; kobiety pozostające na utrzymaniu dostojnika królewskiego i odwiedzane przez niego od czasu do czasu, lub pewna kategorja wdów na utrzymaniu.
 Suvarnambha zalicza do nayikas mniszki jako rodzaj szósty.
 Ghotakamukha zaś jako siódmy typ traktuje nienaruszoną córkę hetery lub dziewiczą służebnicę.
[38] Gonardiya dodaje ósmy rodzaj; dziewczynę, szlachetnego pochodzenia, która zaledwie przekroczyła granice dzieciństwa.
 Ostatnie cztery kategorje nie różnią się zasadniczo od czterech pierwotnych. Ponieważ nie są określone osobnym przepisem, przeto należy je traktować jako odmiany czterech pierwszych. Podporządkowując się temu, Vatsyayana rozróżnia ostatecznie tylko cztery klasy nayikas:

1.   

Dziewice:

2.   

Exwdowy;

3.   

Hetery;

4.   

Kobiety, które uważa się za środek nieunikniony do osiągnięcia innego celu.

 Bezwzględnie należy wystrzegać się stosunku z kobietami, które są:

głupie;

upośledzone;

które żądają aby obejmowano je publicznie;

kobiet, które są zbyt blade:

zbyt czarne;

niemile woniejące;

blisko spokrewnione;

które są przyjaciółkami;

mniszkami,

wkońcu kobiet które są własnością powinowatych, krewnych, przyjaciół, brahminów i królów.

 Uczniowie Babhravya twierdzą:
 „Dozwolone jest zażywanie kobiet, które się już różnym mężczyznom oddawały“.
[39] Gonikaputra przeciwstawia się temu, twierdząc że żony krewnych, brahmanów i królów, należy w tym wypadku wyłączyć.
 Istnieją różne kategorje przyjaciół: 

1.   

Przyjacielem jest ten, który bawił się z tobą w piasku;

2.   

kto jest względem ciebie zobowiązany;

3.   

kto posiada podobny charakter i skłonności;

4.   

kto siedział z tobą na ławie szkolnej;

5.   

kto twoje tajemnice zna i wady wytyka:

6.   

twój brat mleczny, wychowany z tobą;

7.   

każdy przyjaciel twego ojca.

 Twój przyjaciel winien posiadać następujące zalety:

Winien mówić ci prawdę;

winien być stały;

popierać twoje zamiary;

posiadać silny charakter;

winien być wolny od egoizmu;

nie być sprzedajnym;

winien dochować sekretu.

 Przyjaciółmi, bywają ponadto według Carayana:

Pracze bielizny i szat zwierzchnich,

fryzjerzy;

pasterze;

sprzedawcy kwiatów;

handlarze wonnościami;

sprzedawcy betelu;

oberżyści;

żebracy;

[40]

Pithamarda;

Vita;

Vidushaka.

 Do przyjaciół należą również żony wszystkich wyżej wymionionychwymienionych.
 Posłaniec winien mieć następujące zalety:

zręczność;

odwagę;

znajomość ludzi;

umiejętność oceny ważności słowa i akcji innego człowieka;

dobre prowadzenie się;

znajomość danej okoliczności;

uczciwość;

stanowczość;

inteligencję;

możliwość dysponowania własnemi środkami.

 Podaje się na zakończenie werset:
 „Świadomy człowiek, mający znajomość ludzi, potrafi przy pomocy przyjaciół każdy cel osiągnąć“.

---

1. 1. Brahman — (kapłani, ) 2. Kshatriya — (wojownicy), 3. Vaisya — (kupcy i rolnicy), 4. Sudra — (służba).
2. Kobieta, stosunek z którą uważają Hindusi za bezgrzeszny.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Vātsyāyana i tłumacza: anonimowy.