Jana Kochanowskiego Dzieła polskie (1919)/Pieśni/Księgi wtóre/Pieśń VII

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Jan Kochanowski
Tytuł	Jana Kochanowskiego Dzieła polskie
Podtytuł	wydanie kompletne, opracowane przez Jana Lorentowicza
Wydawca	Tow. Akc. S. Orgelbranda S-ów
Data wyd.	[1919]
Miejsce wyd.	Warszawa
Indeks stron

›››

[66]PIEŚŃ VII.

Słońce pali, a ziemia idzie w popiół prawie,
 Świata nie znać w kurzawie;
 Rzeki dnem uciekają,
A zagorzałe^[1] zioła dżdża z nieba wołają.

Dzieci z flaszą do studniej, a stół w cień lipowy,
 Gdzie gospodarskiej głowy
 Od gorącego lata
Broni list,^[2] za wsadzenie przyjemna zapłata.

[67]

Lutni moja, ty ze mną, bo twe wdzięczne strony
 Cieszą umysł trapiony,
 A troski nieuśpione
Prędkim wiatrom podają za morze czerwone.

1. spalone.
2. liść.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Jan Kochanowski.