Jako ogień a woda rózno siebie chodzą[1],
Tak miłość a powaga nigdy się nie zgodzą.
Dobrzeby się nie kłaniać nieprzyjacielowi,
Ale tym sakiem[2] miłość już opłatne[3] łowi.
A im się kto chce mężniej popisać w tej mierze,
Tem więcej śmiechu na się i błazeństwa bierze.
A przedsię abo musim porzucić ten statek,
Abo nam (co rzecz pewna) szaleć na ostatek.
Telefów[4] rozum chwalę, i przy tem zostanę,
Bo ten, czem był postrzelon, temże goił ranę.
_t.1_376.jpeg){kind=link}
