Głos rospaczy (Antoniewicz, 1828)

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Karol Antoniewicz
Tytuł	Głos rospaczy
Pochodzenie	Sonety, zeszyt pierwszy
Data wyd.	1828
Druk	Józef Schnayder
Miejsce wyd.	Lwów
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały zeszyt; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

GŁOS ROSPACZY.

Sagt verborg’ne Mächte! warum wüthen
So viel Stürme nieder unsre Blüthen?
Warum fühlt der Mensch nur seinen Tod?
Tiedge.

Wiatr się wzmaga, burza bliska,
Wśród ciemnéy morza toni,
Któż od zguby nas obroni,
Która z każdéy fali tryska?

Co raz głośniéy grzmi i łyska,
Wsciekły wiatr za nami goni,
Któż nas wyrwie z tego dłoni!
Którem grom za gromem ciska;

Z łzami błagamy o Panie!
Ratuy nas od wód topieli! — —
Ach on naszych klęsk nie dzieli,

On nas wtrąca w wód otchłanie;
Próżne ięki, próżne żale,
Zimnym grobem dla nas fale!

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Karol Antoniewicz.