Encyklopedyja powszechna (1859)/Alibi
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Alibi |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Alibi (wyraz łaciński znaczący gdzieindziej). Używa się w prawie kryminalnym, jako sposób obrony, od zarzucanej obwinionemu zbrodni lub występku, i zależy na dowiedzeniu, że oskarżony znajdował się na innem miejscu (gdzie indziej), w tej chwili kiedy zbrodnia popełnioną została, a zatem fizycznie nie mógł jej dokonać. Taki jednakże sposób obrony, może być za lub przeciw, obwinionemu: to jest: jeżeli zdoła dowieść swoje alibi przez niewątpliwe i niezbite świadectwa, oskarżenie samo z siebie upada; ale jeżeli się pokaże iż bez żadnej zasady, uciekł się do tego sposobu, wtenczas prawa rozumieją, że oskarżony wyznaje przez to, że i wszelkie inne zarzuty przeciw niemu mogą być słuszne.
