Encyklopedyja powszechna (1859)/Alfa i Omega
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Alfa i Omega |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Alfa i Omega, nazwy dwóch liter, które jako pierwsza i ostatnia w alfabecie greckim, w symbolice biblijnej i kościelnej wyrażają i oznaczają naturę bożka Chrystusa, jako prawdziwego Boga, jako tego, który jest początkiem i końcem wszystkiego. Uzasadnienie tej prawdy, znajdujemy w Apokalipsie świętego Jana, w rozd. 1 wier. 8, gdzie stoi napisane: „Jam jest alfa i omega, początek i koniec, mówi Pan, który jest i który był i który przyjść ma, On wszechmogący.“ Dla tego też, dwie pomienione litery, wraz ze znakiem krzyża lub pierwszemi literami imienia: Jezus Chrystus, dają się spostrzegać wyryte od najdanajdawniejszych czasów na pomnikach i tablicach pomnikowych zmarłych chrześcijan, w formie następującej: Α †ω. Α †ω. ΑP†ω. W Rzymie zaś, w mozaice podstawy figury Chrystusa, w kościele Ś-go Marka, zbudowanym w końcu VIII wieku, są także zamieszczone Α iω, jako znaki symboliczne, wyrażające boskość Chrystusa.—W Wiekach Średnich, kaznodzieje, lekarze i inni kładli na początku swych pism, recept, rozpraw i t. p. owe dwie litery greckie; odpowiadały one albowiem formułom, które często w dawnych księgach napotykać można i u pisarzy polskich: in nomine patris, lub, ad majorem Dei gloriam. L. O.
