Encyklopedja Kościelna/Frank Kacper
Wygląd
<<< Dane tekstu >>> | |
Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom V) |
Redaktor | Michał Nowodworski |
Data wyd. | 1874 |
Druk | Czerwiński i Spółka |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
Frank Kacper, ur. w Misnji 1543 r. i wychowany przez rodziców w luteranizmie, otrzymał od hrabiego Władysława z Haag, w wyższej Bawarji, który w swem hrabstwie luteranizm zaprowadził, wezwanie na pastora w Haag i takowe przyjął. Ztąd udał się 1566 r. do Ingolsztadu, gdzie, oddając się czytaniu Ojców Kościoła pod kierownictwem Marcina Eisengreina († 1578), professora i rektora uniwersytetu ingolsztadzkiego, a także z luteranizmu nawróconego, religję katolicką przyjął i 1568 r. publiczno wyznanie wiary uczynił. Po śmierci hrabiego Władysława, ostatniego z tej familji, hrabstwo jego dostało się gorliwemu księciu bawarskiemu Albrechtowi V, który wszelkich dołożył starań, aby wiarę katolicką na nowo wprowadzić, a wszelkie błędne wyznania usunąć. W tym celu zwrócił oczy na świeżo nawróconego pastora z Haag, który mu się w tém przedsięwzięciu najodpowiedniejszym być zdawał; wyjednał mu pozwolenie papiezkie, ażeby mógł zaraz święcenia kapłańskie przyjąć, a Frank, z wielką pociechą księcia, dokonał swego apostolskiego posłannictwa w kilku miesiącach. Tego dopełniwszy, został nadwornym kaznodzieją i duchownym radcą księcia, a 1572 r. proboszczem ś. Maurycego w Ingolsztadzie, wreszcie 1578 r. professorem teologji. R. 1575 udał się do Rzymu na jubileusz, z celem zwiedzenia całych Włoch; w Siena otrzymał stopień doktora teologji, a Papież Grzegorz XIII mianował go protonotarjuszem, dodając mu tytuł comes Lateranensis. Um, 12 Maja 1584 r. Pomiędzy katolickimi uczonymi, jacy zdobili w XVI wieku Bawarję, a szczególniej uniwersytet ingolsztadzki, zajmował on jedno z pierwszych miejsc i zjednał sobie głośne imię, tak kazaniami, jak i pismami kontrowersyjnemi, których wykaz podaje Kobolt, Gelehrten-Lexicon. Cf. Annales Ingolst. Academiae Mederer’a, t. I i II passim; Räss, Die Convertit. II 15... (Schrödl). X. F. S.