Encyklopedja Kościelna/Filomena św.
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom V) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Filomena (Philumena), św. (11 Sierp.), jest jedną z ofiar męczeńskich, długo nieznanych światu. Urnę z popiołami i kilku kościami Filomeny odkryto dopiero w 15 wieków po jej śmierci, 2 Maja 1802 r., w katakumbach ś. Pryscylli, przy drodze salerneńskiej. Na grobie kamiennym znaleziono tablicę z napisem: Filomena! pax tibi! Amen; a w grobie, prócz lilji (godła dziewictwa), napotkano oznaki męczeństwa, jako to: flaszeczkę ze krwią, palmę, kotwicę, bicz i trzy strzały. Mówią, że jej historja objawioną została trzem, bardzo oddalonym od siebie osobom: młodemu artyście, kapłanowi i pobożnej zakonnicy, nic o znalezionych przedmiotach nie wiedzącym. Podług tego objawienia, Filomena była córką księcia greckiego, który wraz z żoną się nawrócił i córkę sobie u Boga uprosił. Ta w 13 r. życia zawieziona do Rzymu, tak dalece podobała się ces. Djoklecjanowi, że koniecznie chciał się z nią ożenić; lecz ani namowy rodziców, ani obietnice i groźby cesarza nie zdołały jej do tego nakłonić, albowiem przed dwoma laty ślubowała już swoje dziewictwo Chrystusowi Panu. Cesarz z namiętnej żądzy wpadłszy w szaloną zemstę, skazał Filomenę na męczeństwo. Najprzód 33 dni trzymano ją w więzieniu, następnie ćwiczono srodze rózgami, włóczono po ulicach Rzymu, wielokrotnie przeszywano strzałami, zawiesiwszy kotwicę u szyi, wrzucono ją do Tybru; a mimo to zawsze cudownie przy życiu zachowywaną była. W końcu została ściętą 10 Sierp, o trzeciej godz. po południu. O tych objawieniach Kościół dotąd nic jeszcze nie wyrzekł. Relikwje tej świętej r. 1805 Franciszek de Lucia, świątobliwy kapłan, przeniósł do Neapolu, zkąd wkrótce potem przewiezione zostały do miejsca jej urodzenia, do Mugnano, miasta o 20 mil od Neapolu odległego, a leżącego w Terra di Lavoro, gdzie przybyły 10 Sierpnia. Poprzednio w Neapolu, a następnie w Mugnano pojawiły się liczne cuda i chwałę ś. Filomeny rozniosły na wszystkie strony świata. Od 50 przeszło lat wystawiać zaczęto wszędzie po kościołach jej obrazy, zakładać bractwa i wznosić pod wezwaniem tejże kaplice, nietylko we Włoszech, ale i w innych krajach. Wszędzie nosi tytuł cudotwórczyni wieku. Na prośby wielu biskupów, Grzegorz XVI zezwolił (30 Stycznia 1837 r.) na Mszę św. i officium na cześć ś. Filomeny, przeznaczając dzień 11 Sierpnia na obchód jej pamiątki. Cf. Sintzel, Verehrung der hl. Filomena, München 1844. La Thaumaturge du XIX siècle on vie et miracles de Ste Philomene, trad, de l’ital., Paris 1867; Odgłos pierwiastkowych wiadomości o cudotwórczej pannie i męcz. ś. F. z nowenną... w języku franc, wydany, a teraz na ojcz. jęz. przełoż. Krak. 1836; Wiadomość o cudownej w. XIX ś. F. P. i M. wraz z modlitwami i naboż. do tejże ś., Warsz. 1840, ib. 1847, ib. 1856; Żywot cudownej wieku XIX ś. Fil., wraz z modlitwami, Lwów 1837. — Jest jeszcze druga Filomena, która cześć odbiera w San-Severiuo (Septempeda), w marchji Ankońskiej od r. 1527, w którym kardynał Antoni de Monte odkrył tam jej kości, złożone w tém miejscu przez ś. Seweryna, za czasów Totyli. O tej świętej Martyrol. rzymskie czyni wzmiankę pod d. 5 Lipca. Ob. Boll. t. II Julii f. 229. (Grosshentschi). J.
