Encyklopedja Kościelna/Ewagrjusz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom V) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Ewagrjusz. Evagrius, Εὐάγριος, scholastyk, autor Historiae ecclesiasticae libri sex, gdzie się mieszczą dzieje kościelne i świeckie z lat 431—594. Sam o sobie mówi (l. 6 c. 29), że pisał w 58 r. życia, a w 641 r. ery antjocheńskiej (l. 3 c. 33). Że zaś era antjocheńska datuje się od nadania autonomji temuż miastu przez Juljusza Cezara, r. 704 od zał. Rz., a 48 przed Chr. (H. Noris, De epochis Syro-Macedonum, s. 159), więc E. pisał swoje dzieło ok. r. 594, a urodził się ok. r. 536. Miejscem jego rodzinném była Epifanja, miasto w Celesyrji; w Antjochji zaś był adwokatem sądowym (σχολαστικος), później kwestorem i prefektem. Pisał po grecku. Wydania: Oxonii, 1844; ap. Migne, Patrol, gr. t. 86. O przekładach i innych wydaniach jego dzieła, ob. Theodoret z Cyrus. Cf. Historji kościelnej pisarze. Wyjątki z niej przełoż. na niemiec. ap. Rössier, Biblioth. d. Kircbenväter, cz. VII s. 311.. E. jest historykiem łatwowiernym. O dziele jego ob. G. Dangers, De fontibus, indole et dignitate librorum Theod. Lectoris et Evagrii, Goett. 1841. X. W. K.
