Encyklopedja Kościelna/Autun
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Autun, miasto, dawniej Bibracte, przez wdzięczność za upiększenia, poczynione za Augusta cesarza, Augustodunum nazwane. Stolica biskupia założona tu była w III w., dziś biskupstwo to zawiera departament Saony i Loary i należy do metropolji Lyonu. Mieszkał tu kiedyś cesarz Konstantyn i ojciec jego Chlorus. Około półowy II w. opowiadali wiarę w tych stronach: św. Benignus, Andochus i Thyrsus. Pierwszym biskupem był św. Amator. Sławne kiedyś opactwo Clugny (ob.), dziś w ruinach, znajduje się w tej djecezji. Autun było jakiś czas stolicą królestwa Burgundzkiego i ucierpiało wiele w czasie napadów Maurów i Normandów. Jednakże wiele tam jeszcze przechowało się rzymskich i starych chrześcjańskich pamiątek. W X w. książęta burgundzcy sprowadzili tam ciało św. Łazarza z Marsylji. Dziś jeszcze znajduje się ono w zbudowanej w tym celu katedrze, poświęconej r. 1132 przez Innocentego II. Kapituła liczy dziś 10 kanoników, seminarjum zostaje pod kierunkiem sulpicjanów. Na liczbę wiernych 565,000, jest 6 probostw pierwszej, 57 drugiej i 412 trzeciej klassy; 40 księży zostaje przy kollegjach i kapelanjach różnych stowarzyszeń religijnych. Synody: 1. Conc. Augostod. 663. Dochowały się niektóre kanony: pierwszy nakazuje, aby wszyscy księża na pamięć umieli wyznanie wiary Atanazego. 2. R. 1077, z rozkazu Grzegorza VII, odbył się drugi synod, pod legatem Hugonem de Die. Arcybiskup remeński Manastes, przekonany o symonję, został zdegradowany i inni biskupi osądzeni. 3. R. 1094, pod arcyb. lyońskim Hugonem. Obecnych było 32 biskupów i wielu opatów. Ponowiono tu ekskommunikę przeciw cesarzowi Henrykowi i antypapieżowi Guibertowi. Po pierwszy raz zostaje też tu ekskommunikowany Filip, król francuzki, za swoje małżeństwo z Bertradą; udaje się do Papieża, który daje mu na czas zwolnienie i, przy uroczystych obchodach pozwala mu nosić koronę (Collect. Conc. ad a. 1094). (Guerber). N.
