Encyklopedja Kościelna/Aleksy święty

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Tytuł Encyklopedja Kościelna (tom I)
Redaktor Michał Nowodworski
Data wyd. 1873
Druk Czerwiński i Spółka
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

Aleksy święty. Najdawniejsze martyrologja żadnej wzmianki nie czynią o tym świętym. Pierwszy dopiero Józef Hymnograf, który um. r. 683, w jednym z hymnów greckich podaje legendę znaną, że Aleksy, syn zacnego rzymianina, poślubiwszy z woli rodziców szlachetnego rodu dziewicę, natychmiast po weselnych godach, przed nocą, opuścił swoją oblubienicę i rodziców, że uciekłszy z Rzymu, wiele lat spędził w obcej ziemi, na służbie przy kościele poświęconym N. Pannie, a następnie wróciwszy do Rzymu, żył jako żebrak w domu ojca i dopiero w chwili śmierci poznanym był od swoich. Później znajduje się taż sama legenda, barwiona rozmaitemi szczegółami, u pisarzy greckich i łacińskich, podług których św. Aleksy miał żyć i umrzeć za czasów Papieża Innocentego I (402—417). Wskazują Edessę, jako miejsce, dokąd się schronił po ucieczce z Rzymu i gdzie miał spędzić lat 17, a potém w Rzymie żył jeszcze lat 17. W Rzymie był bardzo wcześnie zbudowany kościół i klasztor na wzgórzu Awentyńskiém, pad wezwaniem tego świętego. Niektórzy krytycy błądzą, przenosząc historję św. Aleksego do Konstantynopola; inni znów mylą się, biorąc św. Aleksego za jedno ze św. Janem Kalybitą z Konstantynopola. Martyrologjum rzymskie, wspominając 17 Lipca św. Aleksego, dodaje, że ojcem jego był senator rzymski Eufemjan i że ciało jego przez Innocentego I, Papieża, z wielką czcią przeniesione zostało do kościoła św. Bonifacego, gdzie zasłynęło wieloma cudami. Grecy obchodzą pamiątkę św. Aleksego 17 Marca, w którym to dniu miał być pogrzebiony (ob. Bolland. pod d. 3 Kwietnia). (Schrödl).