Do Heleny (Poe)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Do Heleny |
| Pochodzenie | Z nietłómaczonych poezyi |
| Wydawca | Gebethner i Wolff; Tygodnik Illustrowany 1909, nr 4, s. 74. |
| Data wyd. | 1909 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Tłumacz | Władysław Nawrocki |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały artykuł |
| Indeks stron | |
Heleno! dla mnie urok twój
Jest, jak te barki, co przed laty
Koiły ciężki drogi znój,
Cicho wędrowca w swoje światy
Niosąc przez wonne mórz bławaty.
Śród mórz bez końca błądziłbym,
Aleś mnie pieśnią swą — Najady,
Hyjacyntowym włosem swym
Pod sławy wwiodła strop — Hellady,
Oraz w świątynię mocy — Rzym.
W niszy, jak bóstwo stoisz ciche...
Jak w marmur, widzę cię zaklętą,
Z lampą z agatu — zażegniętą —
Ach — ty z tych krain jesteś, Psyche,
Które są Ziemią Świętą!
