Czarne skrzydła/Tadeusz/Wybuch/1
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Czarne skrzydła |
| Część | Tadeusz |
| Wydawca | Gebethner i Wollf |
| Data wyd. | 1937 |
| Druk | „Antiqua”, St. Szulc i S-ka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cała część Tadeusz Cała powieść |
| Indeks stron | |
Coeur wstał. Czterej członkowie kwartetu podnieśli się zza stołu. Wykonali ów ruch sprawnie, jednocześnie, jakby powstawali od pulpitów, by dziękować za oklaski.
Prawdziwe zadowolenie sprawiała dyrektorowi ta synchroniczność. Rozmawiał z jednym muzykiem przeświadczony, że obdzdela tym samym słowem wszystkich na raz. Uproszczenie towarzyskich zabiegów było nader wskazane: Coeur nie miał dziś. czasu na głupstwa. Nie miał dziś czasu, a jednak w każdej chwili zostawało tego czasu aż nadto. Dyrektor nie pamiętał o gościach, zapominał o wszystkim innym, myślał o czymś ważniejszym, wciąż jednak brakowało mu jakiegoś potocznego drobiazgu, którego ciągle szukał i szukał.
Szukał nieustannie dokoła siebie papierośnicy, pipetki, zapałek, scyzoryka, chustki do nosa, portfelu. Wszystko to rozmieszczone było, jak zawsze, po kieszeniach, a jednak szukał wciąż dokoła ciężkimi ze znużenia rękoma.
Strona:Juliusz Kaden-Bandrowski - Czarne skrzydła Tadeusz.djvu/152 Strona:Juliusz Kaden-Bandrowski - Czarne skrzydła Tadeusz.djvu/153 Strona:Juliusz Kaden-Bandrowski - Czarne skrzydła Tadeusz.djvu/154 Strona:Juliusz Kaden-Bandrowski - Czarne skrzydła Tadeusz.djvu/155 Strona:Juliusz Kaden-Bandrowski - Czarne skrzydła Tadeusz.djvu/156 Strona:Juliusz Kaden-Bandrowski - Czarne skrzydła Tadeusz.djvu/157 Strona:Juliusz Kaden-Bandrowski - Czarne skrzydła Tadeusz.djvu/158 Strona:Juliusz Kaden-Bandrowski - Czarne skrzydła Tadeusz.djvu/159 Strona:Juliusz Kaden-Bandrowski - Czarne skrzydła Tadeusz.djvu/160 Strona:Juliusz Kaden-Bandrowski - Czarne skrzydła Tadeusz.djvu/161 Strona:Juliusz Kaden-Bandrowski - Czarne skrzydła Tadeusz.djvu/162 Strona:Juliusz Kaden-Bandrowski - Czarne skrzydła Tadeusz.djvu/163 Strona:Juliusz Kaden-Bandrowski - Czarne skrzydła Tadeusz.djvu/164 dze: — córka, zona, nieszczęśliwy autochton, „Erazm“, czy warto jeszcze pamiętać?
Muzyka drżała w powietrzu urokiem woni, zda się chyba nadziemskiej. Coeur stanął w drzwiach rozległej amfilady: panie, panowie, fraki, smokingi, pstre jedwabie, ramiona gołe, ufryzowane głowy — wydało mu się to wszystko czymś obcym, niesamowitym, niby flora cudaczna, nie znana dotychczas, wyrastająca z połyskliwej posadzki.
