Ciężka boleść, gdy się chce jeść. Cóż gdy jedzą, a nie dadzą. Na toż drugi raz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Ciężka boleść, gdy się chce jeść. Cóż gdy jedzą, a nie dadzą. Na toż drugi raz |
| Pochodzenie | Moralia |
| Wydawca | Akademia Umiejętności w Krakowie |
| Data wyd. | 1915 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tom I |
| Indeks stron | |
Na toż drugi raz.
Chustka zwykle u pasa, u szable rękojeść;
Sztuka na głód: wytrwać go, kiedy nie masz co jeść
Kto nie wytrwa, drugiego nie najdzie sposobu:
Umrzeć, nie może li mieć wilkom strawą grobu.
I rozumowi się to zdrowemu przeciwi:
Sam głodem padszy, inszych człek po śmierci żywi.
Czemuż nie wilk mu, ale on wilkowi paszą?
Więc nie płakać nad biedną kondycyą naszą?
Zwłaszcza co mizernego dziś potka dragana,
To jutro potkać może samego hetmana.
I największy monarcha świata nie może sie,
Jako czytam, odrzekać tego, w Kambizesie,
Cóż to sprawuje? Nierząd, którym jako stoi,
Tak się też niem i zginąć niechaj Polska boi.
